nominaties en publicaties 2021

Laat een berichtje achter

Als je van hier links het pad in loopt, 
langs de duinroos en de wilgenkatjes,
en je loopt dan steeds rechtdoor,
voorbij de poortwachterswoning,
waar het gras kruipt als olie,
de klimop meandert in het park,
je weet wel, waar die oude vrouw toen woonde
van wie wij dachten dat zij heks was:
als je die weg neemt, dan kom je altijd ergens.
 
Maar als je rechtsaf gaat, het knuppelpaadje op,
langs de klamme oevers en het water
dat zo ruikt, en je vraagt onderweg
of het bruggetje er nog is,
(herinner je je nog, dat bruggetje dat zo glad was?)
en men je aankijkt, alsof men niet weet,
waarover je het hebt, dan kom je nooit,
hoe lang je ook loopt, nooit meer thuis.
 
Maar waar je ook bent, laat een berichtje achter,
kerf je naam in een boom,
kalk hem op een brug of muur,
kras desnoods je naam in het water,
het maakt niet uit,
maar laat weten waar je bent,
opdat ik je kan vinden.


​​

---

​Bestormen zouden wij de wereld        
 
En weer ging een jaar voorbij, een jaar als enig ander.
Ik jaag geen woorden over de kling, sla het zwaard niet
vonkend tegen stenen. Ik kietel niet de tenen van de
lafheid, het behaagzieke ademen van de morgen.
            Noch groot verzet, noch meelopen:
            wie weet wat welk woord waard is.
 
Ik trek me terug en koester de vergeelde herinnering
aan gister, de dag daarvoor en die daar weer voor,
het beeld van de eeuwige zin, de ochtend die zich opent
als een gewillige deur, wachtend op ik weet niet wat.
            Bestormen zouden wij de wereld
            maak plaats, de tijd is van ons.
 
Dat was eens. Ik buk en raap op wat mij nog rest, zie om,
loop verder en volg het pad, dat zich langzaam sleept,
dat niet weet waarheen, dat niet weet waarom. Het pad
dat kruipt naar de toekomst, maar niet om bochten ziet.