• Home
  • over mij
  • Contact
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 1977
  • 1976
  • recensies

'Een geheim in mijn mondholte'
​1977

Picture
Picture
een greep uit deze bundel:
nadat er weer een jaar verstreken was
en een ring getrokken 
in de boom, die ik placht te heten,
besefte ik dat het tijd is.

vriendschappen ruisten in de blaren
maar laten nu hun stroppen zakken
ik ontvlucht ze: ik wil nog zoveel doen
de halfblinde ogen besijpelen
met glinsterende dauwdruppels
van de melancholienacht;

geef mij terug mijn ogen uit bohemen
mij een vroeger broederhart ontstolen,
maar behouden wil ik het stilzwijgen
voor mijn leven stom, een geheim in mijn mondholte,
behouden wil ik de naar de pen tastende vingers, mijn lippen:
mogen zij spreken wat mijn stem niet vermag.


dit is geen antwoord:
                                                                                    voor Bert Kooijman

al fluister je tegen de klepel van de noodklok
en steek je je hoofd onder diens tent: een helm,
verwacht dan toch geen weerwoord

immers er is geen
"middernacht, radio-nieuwsdienst verzorgd door het A.N.P."
geen gezoem van de slaap en dan voor eeuwig:
slechts het ruisen, het vallen van het koren
             het krakende breken, de liniaal van de afgemeten pas 
daarenboven zal het treffen van je boog in de zon 
             haar langzaam openscheuren en
             langs de tranen in het gezicht van de hemel
             zal de vlinder neerdalen
             te stampen met zijn voet de verse heuvel

Zet de gouden schaal met bloedafdrukken aan je lippen
drink en roep de naam in de diepten van je gouden spiegel,
vang de weergalm in je adem:
het is geen antwoord.


Kartonnen dozen waarin jij alles wilde verpakken
hebben geen sterke bodem
Ons huis in de straat is leeggeroofd
plakanten sieren de ruiten aan de voorkant
barsten aan de achterkant
waar de enorm groene tuin
alle herinneringen ten toon spreidt
Alles wat jij wilde verbergen en ontkennen
staat in bloei en bloed sijpelt van het blad
Kartonnen dozen waarin jij alles wilde verpakken
hebben geen sterke bodem..

vergeet niet de dag
waarop de schimmen, jong en groen.
huisden in ons huis

vergeet niet de auto's
die elkaar verdringen op de weg
waar elk bloed goddelijk is geworden

vergeef de schaduwen die
door je raam dat tegenstribbelt
binnenschuifelen

ellende

teken en neem de schaduwen als motief
teken de buitenwereld
en sluit het raam

neem de krant 
en bedek het behang
door de opsomming van het ongeluk
onder je deur geschoven

neem de rest van de krant
en verpak de sinaasappelschillen
​vergeet het niet. 
Powered by Create your own unique website with customizable templates.
  • Home
  • over mij
  • Contact
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 1977
  • 1976
  • recensies